Capromys piloridus
(Cubaanse hutia)
Nederlandse soortnaam | Cubaanse hutia |
Klasse | Mammalia |
Order | Rodentia |
Familie | Capromyiadae |
Geslacht | Capromys |
Soort | Capromys piloridus |
Uiterlijk
De Cubaanse hutia is een groot knaagdier met een gedrongen lichaam en een stevige bouw. Ze hebben een dichte vacht die varieert van grijsbruin tot donkerbruin. De ogen zijn relatief groot, en ze hebben duidelijke snorharen. Opvallend zijn de kleine, ronde oren.
Leefgebied
De Cubaanse hutia is endemisch voor Cuba en komt voor in verschillende habitats, waaronder bossen, graslanden en mangrovegebieden. Ze kunnen zowel in bergachtige als vlakke gebieden worden gevonden.
Voortbeweging
Cubaanse hutia’s zijn uitstekende klimmers en kunnen zich snel voortbewegen zowel op de grond als in bomen. Ze hebben sterke ledematen en grijpklauwen, waarmee ze gemakkelijk kunnen klauteren.
Gedrag
Overdag zijn ze voornamelijk actief, terwijl ze ’s nachts hun nesten opzoeken om te rusten. Ze zijn solitair of leven in kleine familiegroepen. Ze kunnen zowel terrestrisch (op de grond) als arboriaal (in bomen) leven, afhankelijk van de beschikbaarheid van voedsel en schuilplaatsen.
Voedsel in de natuur
De voeding van Cubaanse hutia’s bestaat voornamelijk uit een breed scala aan plantaardig materiaal, zoals bladeren, zaden, vruchten en schors. Ze kunnen ook kleine dieren eten, zoals insecten en ongewervelden.
Predatie
De belangrijkste natuurlijke vijanden van de Cubaanse hutia zijn roofvogels, slangen en katachtigen. Ze hebben verschillende strategieën ontwikkeld om aan predatoren te ontkomen, waaronder schuilen in dichte begroeiing.
Voortplanting
De voortplanting van de Cubaanse hutia is niet goed gedocumenteerd, maar over het algemeen planten ze zich voort gedurende het hele jaar. Vrouwtjes kunnen meerdere worpen per jaar hebben, waarbij ze één tot vier jongen per worp kunnen krijgen.
Weetjes !
- Doordat ze zaden eten en deze elders verspreiden via hun uitwerpselen, helpen ze bij het herbebossen van gebieden.
- Ze werden door inheemse bevolkingen gedomesticeerd en in semi-gecultiveerde omgevingen gehouden voor hun vlees en als huisdier. Dit maakt ze tot een historisch belangrijk dier voor de mensen van Cuba.